دانشمندان به سرنخ پیدایش سیارات و قمرها از گرد و غبار ستاره ای دست یافته اند

دانشمندان به سرنخ پیدایش سیارات و قمرها از گرد و غبار ستاره ای دست یافته اند
دانشمندان به سرنخ پیدایش سیارات و قمرها از گرد و غبار ستاره ای دست یافته اند
Anonim

برای اولین بار ، دانشمندان با استفاده از آرایه آنتن ALMA در ارتفاعات شیلی توانستند با اطمینان دیسک گرد و غبار را در اطراف یک سیاره فراخورشیدی مشاهده کنند. این مشاهدات مکانیسم های شکل گیری سیارات و قمرها را در منظومه های جوان ستاره ای روشن می کند.

میریام بنیستی ، محقق در دانشگاه گرنوبل در فرانسه و سرپرست کار می گوید: "نتیجه کار ما ثبت واضحی از دیسک است که ماهواره های کره زمین می توانند تشکیل شوند." سیاره و اندازه آن را تخمین بزنید."

نتایج این مطالعه در 22 ژوئیه در مجله علمی The Astrophysical Journal Letters منتشر شد.

چگونگی و دلیل شکل گیری ماه - ماهواره زمین - دانشمندان فقط حدس می زنند. تقریباً دوازده فرضیه در مورد این موضوع وجود دارد. و اکثر آنها ماه را قطعه جامد جدا شده از چیزی می دانند که توسط گرانش زمین به مدار خود کشیده می شود.

دیسک "ماه ساز" که اخیراً در اطراف سیاره فراخورشیدی کشف شده است ، توسط دانشمندان به عنوان شواهدی واقعی از فرایند متفاوت منشأ ماهواره های سیارات بزرگ در نظر گرفته می شود.

به اصطلاح دیسک نزدیک سیاره ، سیاره فراخورشیدی PDS 70c را احاطه کرده است-یکی از دو سیاره غول پیکر مانند مشتری. این دو سیاره به دور ستاره ای می چرخند که نزدیک به 400 سال نوری از ما فاصله دارد.

ستاره شناسان قبلاً نشانه هایی از وجود یک قرص "تشکیل دهنده ماه" در اطراف این سیاره فراخورشیدی یافته اند. اما از آنجا که تشخیص دیسک از محیط آن امکان پذیر نبود ، نمی توان با اطمینان وجود دیسک را تأیید کرد. اکنون اطمینان در این مورد وجود دارد - دیسک وجود دارد.

بنیستی و گروهش با استفاده از ALMA متوجه شدند که قطر دیسک تقریباً برابر فاصله زمین تا خورشید است و جرم آن برای تشکیل سه ماهواره به اندازه ماه کافی است.

جهحان بی از موسسه تحقیقاتی کارنگی ایالات متحده می گوید: "این مشاهدات جدید برای آزمایش نظریه های سیاره ای که تا کنون آزمایش آنها غیرممکن بوده ، بسیار مهم است."

سیاره ها در دیسک های گرد و خاکی در اطراف ستارگان جوان شکل می گیرند و مواد را از دیسک دور ستاره به سمت آنها می کشند. حفره ها در دیسک ایجاد می شوند. در این حالت ، این سیاره می تواند دیسک خود - دور ستاره ای - را ایجاد کند ، که بر روند رشد این سیاره تأثیر می گذارد و مقدار ماده دور ستاره ای را که بر روی آن قرار می گیرد تنظیم می کند.

گاز و گرد و غبار در دیسک گرد سیاره ای در جریان برخوردهای متعدد می توانند در اجسام بزرگتر متمرکز شوند ، که در نهایت منجر به تولد ماهواره های کره زمین - قمرها می شود.

به گفته استفانو فاچینی ، محقق ESO ، ستاره شناسان هنوز تمام جزئیات این فرایندها را درک نکرده اند - "زمان ، مکان و چگونگی شکل گیری سیارات و ماهواره های آنها".

تا به امروز ، بیش از 4000 سیاره فراخورشیدی کشف شده است ، اما همه آنها در سامانه های سیاره ای بالغ هستند. PDS 70b و PDS 70c ، که شبیه به زوج مشتری و زحل هستند ، تنها سیاره های فراخورشیدی ثبت شده باقی مانده اند که هنوز در حال انجام هستند. میریام کپلر (میریام کپلر) ، کارمند موسسه نجوم ماکس پلانک در آلمان ، یکی از نویسندگان این اثر می گوید.

PDS 70b و PDS 70c - دو سیاره تشکیل دهنده این سیستم سیاره ای - به ترتیب با تلسکوپ بسیار بزرگ ESO (VLT) در سال 2018 و 2019 کشف شدند. به دلیل منحصر به فرد بودن آنها ، از آن زمان بارها با تلسکوپ ها و آنتن های مختلف مشاهده شده است.

فاچینی خلاصه می کند: "به نظر می رسد که این سیستم فرصتی منحصر به فرد برای مشاهده و مطالعه شکل گیری سیارات و ماهواره های آنها به ما می دهد."

مشاهدات فعلی با وضوح بالا در ALMA به ستاره شناسان درک بهتری از ویژگی های این سیستم داده است. در نتیجه ، نه تنها وجود یک دیسک نزدیک به سیاره در اطراف PDS 70c تأیید شد ، ابعاد و جرم آن مورد مطالعه قرار گرفت ، بلکه عدم وجود شواهد واضح از وجود همان دیسک در اطراف PDS 70b نیز یافت شد. به نظر می رسد که سیاره PDS 70c تمام گرد و غبار را از ابر مادر در اطراف PDS 70b بیرون کشیده و سیاره خواهر را بدون قمر رها کرده است.

توصیه شده: