هابل سیاهچاله های زیادی را در خوشه ستاره ای نزدیک پیدا می کند

هابل سیاهچاله های زیادی را در خوشه ستاره ای نزدیک پیدا می کند
هابل سیاهچاله های زیادی را در خوشه ستاره ای نزدیک پیدا می کند
Anonim

هابل ده ها سیاهچاله در خوشه کروی NGC 6397 کشف کرده است. برخی از آنها می توانند جفت شوند و امواج گرانشی ایجاد کنند. مقاله ای با نتایج تحقیق در مجله علمی Astronomy & Astrophysics منتشر شد.

خوشه ستاره ای کروی NGC 6397 در فاصله 7 ، 8 هزار سال نوری از زمین واقع شده است. با مشاهده آن ، ستاره شناسان موسسه اخترفیزیک پاریس دریافتند که انباشت وسیعی از مواد نامرئی وجود دارد.

یک مطالعه دقیق نشان داد که این خوشه یک جسم نقطه ای نیست ، بلکه بسیاری از ساختارهای جداگانه است. نویسندگان کار پیشنهاد می کنند که یافته های آنها یکی از نظریه هایی را که ادغام سیاهچاله ها را توضیح می دهد ، تأیید می کند.

دانشمندان به لطف رصدخانه های LIGO و VIRGO دریافتند که چنین رویدادهایی اغلب در جهان اتفاق می افتد. آنها امواج گرانشی-نوسانات فضا-زمان را دنبال می کنند ، منبع آنها اجسام عظیمی هستند که با شتاب های مختلف حرکت می کنند. وجود چنین امواج بیش از صد سال پیش توسط آلبرت اینشتین پیش بینی شده بود ، اما دانشمندان تنها در سپتامبر 2015 توانستند آنها را ثبت کنند.

طی پنج سال گذشته ، دانشمندان انفجارهای زیادی از امواج گرانشی را ثبت کرده اند. بیش از 50 مورد از اینها ناشی از ادغام جفت سیاهچاله با جرم ستاره ای بود. دانشمندان هنوز نمی دانند که چنین زوج هایی از کجا و چگونه به وجود آمده اند و چه چیزی آنها را به یکدیگر نزدیک کرده است.

دانشمندان وقایع مشابهی را با استفاده از دو نظریه توضیح می دهند ، که هر دو شامل خوشه های کروی نزدیک ستاره در حومه کهکشان ها هستند. برخی ستاره شناسان معتقدند که جفت سیاهچاله ها در منظومه های ستاره ای دوتایی بوجود می آیند که از ستارگان بسیار بزرگ تشکیل شده اند. برخی دیگر حدس می زنند که سیاهچاله ها به تنهایی تشکیل می شوند ، اما به دلیل برهم کنش گرانشی با همسایگان خود در خوشه ها جفت می شوند.

خوشه NGC 6397 شامل برخی از قدیمی ترین ستاره های راه شیری است و مرکز آن پر از ماده بسیار متراکم است. چنین خوشه های کروی از دیرباز توجه ستاره شناسان را به خود جلب کرده اند ، زیرا مراکز آنها ممکن است حاوی سیاهچاله هایی با جرم متوسط باشند - اجسامی که جرم آنها بین سیاهچاله های جرم ستاره ای و سیاهچاله های بزرگ جرم قرار دارد.

نویسندگان مقاله با ردیابی حرکت ستارگان در حومه این خوشه ، کشف کردند که در مناطق مرکزی NGC 6397 خوشه ای از ماده با جرم عظیمی که برای ما نامرئی است پنهان شده است. در ابتدا ، اخترشناسان تصور می کردند که سیاهچاله ای با جرم متوسط پیدا کرده اند.

با این حال ، بعداً معلوم شد که ماده نامرئی ، جرم آن حدود 1-2 هزار برابر بیشتر از خورشید است ، در قسمت مرکزی این خوشه پراکنده شده است. این بدان معناست که خوشه نه تنها یک ، بلکه اجسام زیادی با جرم ستاره ای دارد. برخی از آنها ممکن است سیاه چاله باشند ، در حالی که برخی دیگر ممکن است تپ اختری و کوتوله سفید باشند.

پس از شبیه سازی تکامل معمولی ستارگان واقع در مرکز NGC 6397 ، محققان به این نتیجه رسیدند که اکثر این اجرام نامرئی هنوز سیاه چاله هستند. این بدان معناست که چند ده یا حتی صدها سیاهچاله در مرکز این خوشه وجود دارد. علاوه بر این ، آنها نسبتاً در کنار یکدیگر واقع شده اند.

ستاره شناسان معتقدند که این تعداد و چگالی سیاهچاله ها شرایط ایده آلی را برای تشکیل جفت اجسام مشابه ایجاد می کند که امواج گرانشی را منتشر می کنند. آنها امیدوارند مشاهدات بیشتر NGC 6397 و دیگر خوشه های کروی مشابه فرضیه آنها را تأیید کرده و به مکان یابی دقیقتر منابع جدید نوسانات فضا-زمان کمک کند.

توصیه شده: