نوع جدیدی از شفق قطبی کشف شد

فهرست مطالب:

نوع جدیدی از شفق قطبی کشف شد
نوع جدیدی از شفق قطبی کشف شد
Anonim

اخترشناسان آماتور فنلاند نوع جدیدی از شفق قطبی را کشف کردند که از نظر ظاهری شبیه به ابرهای چینه ای یا تپه های شنی است. سرویس مطبوعاتی دانشگاه هلسینکی روز چهارشنبه با استناد به مقاله ای در مجله AGU Advances گفت که احتمالاً وجود آنها با امواج جوی در ارتفاع زیاد مرتبط است.

"تفاوت درخشندگی بین" امواج "این تپه های آسمانی ممکن است با وجود نوسانات مشابه در جریان ذراتی که از فضا به زمین سقوط می کنند یا در توزیع اتم های اکسیژن در جو سیاره مرتبط باشد. ما فرض می کنیم که نظریه اخیر به حقیقت نزدیکتر است. "پروفسور دانشگاه هلسینکی مینا پالمروت ، که سخنان وی توسط سرویس مطبوعاتی دانشگاه نقل شده است ، گفت.

شفق قطبی محصول برهم کنش بین مغناطیس کره زمین و باد خورشیدی است - جریانی از پلاسما و ذرات باردار که خورشید در فضا ساطع می کند. این ذرات در امتداد خطوط نیروی میدان مغناطیسی سیاره حرکت می کنند که "پاهای" آن در قطب های زمین هستند.

به دلیل چیدمان خطوط میدان ، ذرات باردار ، که معمولاً وارد جو نمی شوند ، آزادانه در قطبها به داخل آن نفوذ می کنند و با مولکولهای نیتروژن و اکسیژن برخورد می کنند ، که باعث درخشش آبی-سبز می شود ، که ما آن را شفق قطبی یا شفق قطبی می نامیم. borealis

در سال های اخیر ، عکاسان آماتور که به ناسا در بررسی این پدیده ها کمک می کردند ، درباره نوع جدیدی از شعله ور شدن در آسمان قطب شمال صحبت کردند. یک سال پیش ، این شیوع ، شبیه رنگین کمان بنفش ، توسط دانشمندان به طور دقیق مورد بررسی قرار گرفت. آنها دریافتند که آنها توسط ترکیبی منحصر به فرد از فرآیندهای مرتبط با فعالیت خورشید و حرکت جریانهای یونی در جو زمین ایجاد می شوند.

تپه های شنی قطبی

پالمروت و همکارانش پس از نزدیک شدن چندین ستاره شناس آماتور برای کمک ، نوع دیگری از شعله های قطبی را کشف کردند. آنها همزمان چندین بار تابش نور را در آسمان فنلاند مشاهده کردند که در دسته های معروف شفق قطبی قرار نمی گیرند و شبیه STEVE - رنگین کمان بنفش نیستند.

دانشمندان و ستاره شناسان آماتور نیروهای خود را متحد کردند و شروع به رصد کردند. آنها این چشمک ها را تپه های شنی می نامیدند. تصاویر از نقاط مختلف به محققان کمک کرد تا بفهمند چنین درخششی در لایه های بالایی مزوسفر در ارتفاع نسبتاً کم - حدود 100 کیلومتر رخ می دهد. این قسمت از جو ، همانطور که پالمروت اشاره می کند ، قبلاً به سختی مورد مطالعه قرار گرفته است - مشاهده منطقه ای که قسمت الکتریکی خنثی جو را از یونوسفر جدا می کند بسیار دشوار است. به همین دلیل ، فیزیکدانان هنوز نمی توانند به طور قطعی بگویند که دقیقاً چه چیزی باعث ایجاد تپه های شنی قطبی می شود.

از سوی دیگر ، فاصله بین تاج های "موج" این نوع شفق قطبی (حدود 45 کیلومتر) نشان می دهد که شعله های آتش با وجود امواج مزوسفر خاص همراه است. بنابراین دانشمندان نوسانات بسیار زیاد هوا را که به دلیل وجود بی نظمی در سطح زمین در اتمسفر رخ می دهد ، نامیده اند. گاهی اوقات تا سطح مرز بین یونوسفر و بقیه پاکت هوای زمین "بالا می روند".

این امواج ، پالمروت و همکارانش پیشنهاد می کنند ، بی نظمی هایی در توزیع اتم های اکسیژن در مزوسفر ایجاد می کنند. برخورد آنها با الکترونهای "کیهانی" که از یونوسفر و فضا وارد جو می شوند ، باعث می شود که اکسیژن این جرقه های نور را ایجاد کند. تفاوت در غلظت این گاز ، به اعتقاد دانشمندان ، دلیل شباهت تپه های شبه قطبی به ابرهای سیروس یا تاج موج همتایان خود از بیابان های زمینی است.

اگر این نظریه تأیید شود ، می توان از چنین شفق های قطبی برای مطالعه امواج جوی ایجاد شده در مزوسفر و دیگر مناطق صعب العبور پوسته هوایی زمین و همچنین پدیده هایی که باعث ایجاد و حفظ وجود آنها می شود ، استفاده کرد.دانشمندان امیدوارند مشاهدات بیشتر تپه های شنی قطبی به این سال پاسخ دهد.

توصیه شده: