قرن چهاردهم "خانه سنگهای سوزان" در مکزیک کشف شد

قرن چهاردهم "خانه سنگهای سوزان" در مکزیک کشف شد
قرن چهاردهم "خانه سنگهای سوزان" در مکزیک کشف شد
Anonim

در حین حفاری در مرکز تاریخی مکزیکو سیتی ، باستان شناسان مکزیکی بقایای یک تماسکال 700 ساله را کشف کردند-یک حمام بخار تشریفاتی ، که آزتک ها آن را "خانه سنگ های سوزان" نامیده اند.

این کشف در وب سایت موسسه ملی مردم شناسی و تاریخ (INAH) گزارش شده است. این در مکزیکو سیتی در خیابان تالاورا ساخته شده است. قبلاً ، Temazkaltitlan در اینجا قرار داشت - یکی از قدیمی ترین مناطق Tenochtitlan ، پایتخت آزتک ها.

بقایای این شی توسط باستان شناسان با استفاده از دستورالعمل های منابع مکتوب باستانی پیدا شد. تمازکال حمام بخار سرخپوستان است ، مکانی نه تنها برای وضو ، بلکه برای تصفیه و تناسخ. الهی تلقی می شد.

تمازکال که از زبان آزتک ترجمه شده است ، "خانه سنگهای سوزان" است. آزتک ها همچنین چنین اشیایی را "محل شستن فرزندان خدا" می نامند. آنها معنای مقدسی داشتند.

طبق افسانه ها ، الهه اولین فرزند خود را در آنجا شستشو داد ، که آزتک ها از او برخاسته اند. بنابراین ، همه کودکان متولد شده در Tenochtitlan در temazcal شستشو داده شدند. به هر حال ، شیء کشف شده مربوط به قرن چهاردهم است ، یعنی در دوره قبل از اسپانیایی ساخته شده است.

جالب است که باستان شناسان در کنار حمام ، بقایای یک خانه سنگی را پیدا کرده اند که احتمالاً متعلق به یک خانواده ثروتمند و بسیار با نفوذ آزتک بوده است. شاید او با خدایان شناخته شده باشد. تجزیه و تحلیل نشان داد که این خانه در اوایل دوره اسپانیایی ساخته شده است. احتمالاً خانه از سال 1521 تا 1620 مسکونی بوده است.

علاوه بر این ، بقایای کارخانه چرم سازی پیدا شد. ظاهراً مقامات جدید مردم بومی را از استفاده از تمازکال برای مراسم مذهبی منع کرده و آن را برای نیازهای خود مناسب کرده اند. به گفته دانشمندان ، کارخانه چرم سازی از سال 1720 تا 1820 کار می کرد.

باستان شناسان خاطرنشان می کنند که آزتک ها با استفاده از بلوک های خاک رس - adoba ، بسیار ماهرانه temazcal را ساختند. همچنین ، در حین ساخت ، از بلوک های سنگی tecontli استفاده شده است که با یک لایه گچ در بالا پوشانده شده است.

در قسمت مرکزی ، بقایای استخر و همچنین یکی از نیمکت هایی که در امتداد آن نصب شده است ، حفظ شده است. طول استخر پنج متر و عرض آن حدود سه متر بود.

باستان شناسان می نویسند: "نتایج مطالعه نشان می دهد که در قرن شانزدهم این منطقه بیشتر از آنچه تصور می شد دارای جمعیت پرجمعیت بود."

توصیه شده: