معمای سنگ نگاره های کالگوت

فهرست مطالب:

معمای سنگ نگاره های کالگوت
معمای سنگ نگاره های کالگوت
Anonim

سنگ نگاره های بسیار شبیه به یکدیگر در آلتای و مغولستان یافت شد. باستان شناسان به این نتیجه رسیدند که می توان آنها را به همان سبک نسبت داد ، که شباهت زیادی به هنر صخره ای آثار کلاسیک اروپایی پارینه سنگی دارد. دانشمندان این سبک را کالگوتین نامیدند و ویژگی های اصلی آن را شرح دادند. مقاله ای در این باره در مجله "باستان شناسی ، مردم شناسی و مردم شناسی اوراسیا" منتشر شد

یافته منحصر به فرد

"هیچ سنگ نگاره ای در سیبری و شرق دور وجود ندارد که کارشناسان بدون شک آن را به دوران پارینه سنگی نسبت دهند. واقعیت این است که امروزه روشهای قدمت مستقیم چنین آثار تاریخی وجود ندارد و نمونه های تأیید شده از هنر سنگ در دوران باستان عمدتا در اروپای غربی یافت می شود. با این وجود ، من مطمئن هستم که تصاویر معدن Kalgutinsky در Gorny Altai و سایتهای Baga-Oygur و Tsagaan-Salaa در مغولستان متعلق به پارینه سنگی اواخر است ، به هیچ چیز دیگر شبیه نیست. " موسسه باستان شناسی و قوم نگاری دانشگاهی SB RAS ویاچسلاو ایوانوویچ مولودین.

دانشمندان در اواسط دهه 1990 سنگ نگاره های غیر معمول را کشف کردند. در آن زمان ، حفاری تپه های مدفون فرهنگ پازیریک در فلات اوکوک ، که در نزدیکی آن قرار دارد ، انجام شد. در آنجا بود که باستان شناسان سیبری مومیایی های جنگجو و "شاهزاده خانم آلتایی" را در یخبندان ثابت حفظ کردند. تصاویری که به سختی در پس زمینه شیب ملایم قابل مشاهده هستند ، توسط یخچال طبیعی صیقل داده شده اند ، کشف کمی جالب نیست.

مجسمه های تراشیده شده بر روی سنگ متفاوت از مجسمه هایی است که کارشناسان قبلاً در آلتای ملاقات کرده بودند. به گفته آکادمی ، آنها او را به یاد هنر صخره ای آثار تاریخی پارینه سنگی فرانسه انداختند. با این حال ، در میان شخصیت های سنگ نگاره کالگوتین ، هیچ نماینده ای از دیرینه ها مانند ماموت ها و کرگدن ها وجود نداشت ، که نشان دهنده قدمت این بنای تاریخی است. هیچ تصویر واحدی از افراد پیاده یا سوارکاران و همچنین حیواناتی وجود نداشت که تنها در هنرهای سنگی متاخر یافت می شوند. قهرمانان سنگ نگاره های معدن Kalgutinsky اسب های رایگان ، گاوها ، بزها ، کمتر گوزن ها هستند ، که می تواند توسط یک هنرمند ماقبل تاریخ که هم در هولوسن و هم خیلی قبل از آن زندگی می کرد ، برخورد کرده باشد.

لایه سطحی سنگ ، که حیوانات روی آن پر شده بودند ، سرانجام با برنزه ای بیابانی پوشیده شد - تحت تأثیر اشعه ماوراء بنفش و سایر شرایط محیطی تیره شد. همانطور که باستان شناسان اشاره کردند ، این نیز شواهدی غیر مستقیم از عصر باستان سنگ نگاره ها است.

بر خلاف نقاشی های غار ، که رنگدانه های آنها با استفاده از تجزیه و تحلیل رادیوکربن قدمت دارند ، تعیین سن دقیق سنگ نگاره ها - شبح هایی که روی سنگ حک شده اند - بسیار دشوار است. به عنوان مثال ، اگر قطعات سنگی با قطعاتی از تصاویر در لایه فرهنگی به همراه دیگر آثار مصنوعی یافت شوند ، این امر تنها با شانس زیادی قابل انجام است. بنابراین ، دانشمندان به معنای واقعی کلمه با در نظر گرفتن تمام حقایقی که می توانند دوستیابی را پیشنهاد کنند ، تحقیقاتی را انجام می دهند.

یک دهه پس از کشف بنای معدن Kalgutinsky ، تصاویر مشابهی در شمال غربی مغولستان در دره های رودخانه های Baga-Oygur و Tsagaan-Salaa ، در قلمرو هم مرز با فلات اوکوک ، یافت شد. در میان دیگر سنگ نگاره های مغولی ، مواردی وجود دارد که به احتمال زیاد ماموت ها ، یعنی نمایندگان جانوران پارینه سنگی را نشان می دهد. انسان باستان تنها در صورتی می تواند این حیوانات را بکشد که در همان دوران با آنها زندگی می کرد. دانشمندان نقاشی های مغولی را با نقاشی های غار کلاسیک ماموت های غارهای فرانسه مقایسه کرده اند و شباهت های قابل توجهی یافته اند.

Image
Image

تصویری از یک ماموت در بنای یادبود باگا اویگور در مغولستان

دست خط هنرمندان باستانی

به گفته باستان شناسان ، هر دو سنگ نگاره به شیوه ای باستانی ساخته شده اند و از نظر سبکی به بسیاری از آثار کلاسیک هنر سنگ در اروپای غربی نزدیک هستند. یافته های آلتایی و مغولی با واقع گرایی ، ناتمامی عمدی و مینیمالیسم ، و ایستایی و عدم دیدگاه مشخص می شود ، که اغلب در تصاویر دوران پارینه سنگی ذاتی است.

شباهت قابل توجهی را می توان در نحوه برخورد با قسمت های جداگانه بدن حیوان مشاهده کرد. به عنوان مثال ، دو گزینه برای انتقال سر وجود دارد. در حالت اول ، مثلث به نظر می رسد و در زاویه 90 درجه به گردن متصل می شود. این سبک با تکنیک چاپ یک نقاشی یا پیکتاژ همراه است: بعد از اینکه هنرمند قسمت بالای سر را نقاشی کرد ، گاهی اوقات تبدیل به شاخ می شود ، موقعیت دست خود را تغییر می دهد و خط جدیدی را نشان می دهد که پشت حیوان را نشان می دهد به در حالت دوم ، خط بالای سر به آرامی با خط پشت ادامه می یابد. خط پایین سر در هر دو مورد به طور جداگانه ساخته می شود و به خط بالایی در ناحیه دهان حیوان متصل می شود.

دو نوع در تصویر پای عقب دیده می شود. این یا اتصال دو خط تقریبا مستقیم است - شکم و قسمت بیرونی اندام ، که در آن هیچ جزئیاتی در ران وجود ندارد ، یا تفسیری واقع بینانه تر ، که به شما امکان می دهد بر شکم محدب تأکید کنید.

طولانی ترین عنصر سنگ نگاره معمولاً خط پشتی است ، ابتدا انجام شد و بقیه بدن حیوان قبلاً روی آن جمع آوری شده بود. پشت اغلب موازی با قوس شکم خم می شود ، یا برعکس - به شکل قوز خم می شود. دم وجود ندارد یا ادامه خط پشت است ، پاها اغلب ناقص و همیشه بدون سم هستند.

برای مدت طولانی اعتقاد بر این بود که هنر سنگ های پارینه سنگی فقط در غارها حفظ می شود ، اما نه در هواپیماهای باز (یا همانطور که محققان خارجی می گویند در هوای آزاد). با این حال ، در پایان قرن بیستم ، چندین بنای تاریخی از این دست به طور همزمان در اروپای غربی پیدا شد ، که به طور قابل اعتماد به پایان دوران پارینه سنگی مربوط می شود. معروف ترین آنها - Foz Côa - در پرتغال واقع شده است.

به گفته دانشمندان ، سر مثلثی ، انتقال خط سر به خط شاخ ، عدم جزئیات ران از علائم ویژه سنگ نگاره های کالگوتین و مغول است ، شاید یک ویژگی منطقه ای باشد. در عین حال ، در سنگ نگاره های مورد بررسی ، هر دو نسخه مثلثی و واقعی تر از تصویر سر را می توان با روش های مختلف انتقال پای عقب یافت. این به محققان این امکان را می دهد که باور کنند پیش از ما دو سبک جداگانه وجود ندارد ، بلکه تکنیک های هنری متفاوتی در یک کانون وجود دارد ، که بسیار شبیه به نمونه های کلاسیک هنر پارینه سنگی است.

Image
Image

تکنیک های پا

آنالوگ هایی که به طور موثری به زمان پارینه سنگی مربوط می شوند ، در آثار تاریخی پرتغال (Fariseo ، Canadaado-Inferno ، Rego de Vide، Costalta) ، فرانسه (Per-non-Peer ، Coske ، Rukadur ، Marsenac) و اسپانیا (La Pasiega ، سیگا ورد ، کووالاناس). باستان شناسان به شباهت برخی از تصاویر مغولی با نقاشی های موجود در "غار هزار ماموت" Ruffignac و حتی در شهر معروف Chauvet توجه می کنند.

ریولیت سرسخت

برای درک اینکه تصاویر با چه ابزاری ساخته شده اند: سنگ یا فلز ، یعنی بعداً ، متخصصین ردیابی جذب مطالعه شدند. معدن Kalgutinsky برای آنها به یک کار دلهره آور تبدیل شده است. دانشمندان بلافاصله موفق به درک نحوه اعمال تصاویر روی ریولیت - سنگ سخت ، گرانیتی ، گرانولی ، لیسیده از یخچال طبیعی نشدند.

"اغلب ، سنگ نگاره ها بر روی ماسه های نرم و شیل ها یافت می شوند. هنگامی که شخصی چیزی را بیرون می کشد ، چاله های کوچکی وجود دارد ، فرورفتگی ها ، سوراخ هایی وجود دارد که توسط آنها می توانید نحوه کار او را درک کنید. در معدن Kalgutinsky ، چنین آثار معمولی وجود نداشت. من در تیمی با تعدادی از بهترین ردیاب شناسان کار کردم - هیو پلیسون از دانشگاه بوردو و کاترین کرتین از موزه ملی دوران ماقبل تاریخ فرانسه ، آزمایشاتی را روی سطوحی انجام دادیم که هیچ تصویری در آن وجود نداشت ، سعی کردیم با استفاده از یک سنگ ، اما بی فایده است ، "می گوید محقق در IAET SB RAS ، نامزد علوم تاریخی Lidiya Viktorovna Zotkina.

Image
Image

کار لیدیا زوتکینا و هیوگا پلیسون از متخصصان ردیاب شناسی

فقط یک فلز بسیار با کیفیت روی ریولیت کار می کرد ، که بشر تا عصر آهن آن را نمی شناخت.در عین حال ، این تردید وجود دارد که مردم قدیم بتوانند این همه ابزار فلزی را خرج کنند ، که در گذشته از ارزش بالایی برخوردار بودند.

به تازگی ، تیم ویاچسلاو مولودین توانستند تعیین کنند که سنگ نگاره ها از چه زمانی می توانند ایجاد شوند. صخره های اینجا زمانی توسط یخچال طبیعی پوشانده شده بودند ، بنابراین تصاویر قبل از ناپدید شدن نمی توانند ظاهر شوند. این دوستیابی توسط زمین شناسان فرانسوی از دانشگاه ساووی مون بلان انجام شد. دانشمندان عصر نوکلیدهای کیهانی زمینی را مورد بررسی قرار داده اند. آنها زمانی تشکیل می شوند که اتمهای برخی مواد معدنی تحت تأثیر ذرات کیهانی با انرژی بالا تجزیه شده و در قسمتهای نزدیک سطح سنگ تجمع می یابند. با توجه به مقدار نوکلیدهای انباشته ، می توان زمان قرار گرفتن در معرض سطح سنگ را تعیین کرد. معلوم شد که یخچال طبیعی قلمرو معدن Kalgutinsky را در دوران پارینه سنگی ترک کرده است ، به این معنی که حتی در آن زمان هنرمندان ابتدایی این فرصت را داشتند که اثری از خود در آنجا بگذارند.

"یک بار دیگر ما یک سنگریزه محلی گرفتیم ، که قبلاً آن را آزمایش کرده بودیم ، اما شروع به متفاوت انجام دادیم: کمی قدرت کمتر ، کمی صبر بیشتر - و این کار کرد. با یک سری ضربات ضعیف کوچک ، مشخص شد که پوسته فوقانی را می شکافد ، و سپس می توان سنگ را آنطور که دوست دارید پردازش کرد. لازم به ذکر است که این یک تکنیک غیر معمول برای سایر مناطق آلتای و مغولستان است. "لیدیا زوتکینا توضیح می دهد. متخصص تراستولوژیست خاطرنشان می کند که تقریباً تمام سنگ نگاره های این سایت ، به استثناهای نادر ، با ابزار سنگی ساخته شده اند ، اما به احتمال زیاد این نشانگر آن دوران نیست ، بلکه یک ضرورت تکنولوژیکی است که به دلیل ویژگی های خاص مواد است.

بعدها ، دانشمندان در معدن Kalgutinsky تصاویر زیادی را با استفاده از تکنیک حذفی کم عمق کشف کردند که نظریه آنها را تأیید کرد. این سنگ نگاره ها با گذشت زمان تیره شدند و به سختی در پس زمینه سنگ قابل تشخیص بودند. اما وقتی علامت سنگریزه تازه است ، با سطح آن در تضاد است و نیازی به عمق بیشتر در تصویر نیست. این تصاویر بودند که اکثراً روی بنای تاریخی ظاهر می شدند. تکنیک دیگری که با آن مشخص شد یکپارچگی پوسته را می شکند ، آسیاب کردن بود ، یعنی مالیدن خطوط ، که برای هنر صخره ای منطقه نیز معمول نیست.

از تکنولوژی گرفته تا سبک

اگر در معدن Kalgutinsky نحوه اجرای سنگ نگاره ها با نیاز به سوراخ شدن در یک سنگ محکم دیکته شده بود ، فناوری مشابه در سایتهای Baga-Oygur و Tsagaan-Salaa در مغولستان را نمی توان با این توضیح داد. آنها روی برآمدگی های شیل ساخته می شوند که تقریباً از هر تکنیک هنر سنگی می توان در آن استفاده کرد.

"متأسفانه ، ما نتوانستیم تعیین کنیم که سنگ نگاره های مغولی با چه ابزاری ساخته شده اند. در بسیاری از نقاط آنها ضعیف حفظ شده اند ، صخره آب و هوا کرده است و تصاویر بدون هیچ گونه اثری بدون هیچ گونه تغییر در سطح باقی مانده اند. در موارد دیگر ، پیکتاژ بسیار متراکم است ، که تشخیص آهنگهای جداگانه را غیرممکن می کند. با این وجود ، ما خوش شانس بودیم: در یک لحظه خاص ، نور به گونه ای سقوط کرد که ما قادر به مشاهده تصاویری بودیم که با استفاده از همان روش سنگ زنی و برجسته سازی سطحی مانند تصاویر Kalgutin مشاهده می شد."

محققان پیشنهاد می کنند که تکنیک های ایجاد شده هنگام کار با یک سطح سخت پایدار بوده و حتی در مواردی که نیازی عینی به آنها وجود نداشته مورد استفاده قرار گرفته است. بنابراین ، آنها را می توان در کنار شیوه تصویرسازی زیبا ، یکی از نشانه های سبک خاصی دانست که دانشمندان آن را کالگوتین نامیدند. و این واقعیت که ماموت ها در قطعات سنگ نگاره ها وجود دارند و سبک تصویری آنها نزدیک به بناهای اروپایی است ، به باستان شناسان این امکان را می دهد که تصور کنند آنها در پایان دوران پارینه سنگی ساخته شده اند.

وی افزود: این یک لمس جدید به آنچه ما در مورد فعالیت های غیر منطقی مردم باستان در آسیای مرکزی می دانیم است. علم از هنر پارینه سنگی در منطقه آگاه است.این مجموعه مجسمه های معروف در قلمرو مالت در منطقه ایرکوتسک است که سن آنها بین 23-19 هزار سال است و چندین مجموعه در آنگارا. ویاچسلاو مولودین می گوید ، این فرض که ساکن پلیستوسن از جمله هنرهای صخره ای را در هواپیماهای باز داشته است ، به خوبی در این زمینه مناسب است.

توصیه شده: